aanstelling pastoor (2008)

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 194 niet laden
pastoor Frank Domen

SLOTWOORD (tijdens de installatie als pastoor heb ik alleen het slotwoord gehouden)

Beste familie en vrienden en medegelovigen, ik wil allereerst de bisschop danken: dat hij vertrouwen in mij heeft gesteld en mij deze benoeming heeft gegeven. Ook onze deken, Ton Cassee, en de personeelschef van het bisdom, Steven van Weede, en onze dekenale coördinator, Stan Baars, wil ik van harte danken voor de wijze waarop zij mij gedurende de benoemingsprocedure hebben bijgestaan.
Ik heb al een aantal felicitaties binnengekregen. Maar deze gelden natuurlijk niet alleen mij en mijn lieve zus, Wiljan, maar ons allen. Ik heb een nieuwe benoeming gekregen met de uitdaging, die daarbij hoort - en ik kan jullie zeggen: ik heb er zin in - en jullie hebben een pastoor gekregen.
Voor mij is de viering van een installatie als een soort huwelijksviering. Je gaat een verbond met elkaar aan: als pastoor aan de ene kant en als vier parochies aan de andere kant. Niet tegenover elkaar, maar naast elkaar. Je vertrouwt erop samen gelukkig te worden door de wederzijdse liefde en zorg en dankbaarheid.
Voor mij en voor mijn zus, Wiljan, is er veel veranderd. Wij hebben een heel lieve gemeenschap in Velsen-Noord moeten loslaten. En gelukkig hebben wij ook hier al enkele lieve en zorgzame mensen leren kennen. En ook voor jullie als vier parochies zal er best wel wat veranderen. Als er in een bedrijf een nieuwe directeur komt verandert er altijd iets. Daar kun je op wachten. Als priester moet ik allereerst proberen een goede en trouwe dienaar van God, van Christus en zijn Kerk te zijn. Even belangrijk is dat ik probeer een liefdevolle en zorgzame pastoor, een herder, te zijn. Tegelijkertijd moet ik als priester proberen om mij aan de wetten van de kerk te houden. Daar zullen sommige mensen blij mee zijn, anderen misschien een beetje minder. Maar, beste mensen, of het nu gaat om de situatie thuis of op het werk of op school of in een vereniging, nergens zijn mensen het altijd helemaal met elkaar eens. En dat geeft ook niet als mensen met elkaar maar in gesprek blijven. En dat geldt vooral voor ons, christenen. Ik denk, dat de belangrijkste vraag, die Christus ieder van ons zal stellen wanneer wij bij de hemelpoort aankloppen, is: Heb je liefgehad? De liefde tot God en de onderlinge liefde zijn onze belangrijkste gave en opgave.
Ik hoef jullie niet te vertellen, dat de kerk in Nederland en in heel West-Europa een moeilijke tijd doormaakt. Vele mensen hebben de kerk verlaten. Ik denk, dat de oplossing ligt in een hernieuwing van ons geloof, van onze hoop en van onze liefde: geloof, hoop en liefde, dat zijn de drie goddelijke deugden. Wil er van onze West-Europese katholieke kerk weer een kracht uitgaan, dan zullen wij eerst zelf weer sterker moeten worden. Jezus Christus zegt het: Jullie moeten een licht zijn, voor je zelf en voor anderen. Jullie moeten het zout der aarde zijn, jullie moeten de smaakmakers zijn. Jezus Christus zegt: Hieruit zullen allen kunnen opmaken, dat gij mijn leerlingen zijt: als gij de liefde onder elkaar bewaart. Wij moeten weer zo vol geloof, hoop en liefde worden, dat andere mensen, buitenstaanders, gaan zeggen: Het lijkt ons goed om bij de kerk te zijn.
Beste medegelovigen, daarvoor willen mijn zus, Wiljan, en ik mij van harte inzetten. En daarvoor hebben wij de hulp van zoveel mogelijk mensen nodig. Wij moeten veel bidden en veel werken, liefdevol en verdraagzaam zijn. Denken wij maar aam meneer en mevrouw Ransijn. 60 Jaar getrouwd! Wat zullen die twee niet allemaal hebben meegemaakt. Maar ze hebben elkaar door dik en dun gesteund. Ze zijn elkaar blijven liefhebben, elkaar blijven steunen. Ze zijn samen gelukkig geworden. Meneer en mevrouw Ransijn, van harte proficiat met dit geweldige feest. Ik wens u met uw kinderen en kleinkinderen en met al uw familieleden en vrienden een heel fijne dag toe en veel zegen voor de toekomst. En ik hoop, dat het nieuwe huwelijk dat vandaag is gesloten net zo mooi en goed wordt.