Het leven van elke dag, bekeken vanuit de Hemel!

O.H. Hemelvaart Cyclus C 2013 Hand. 1. 1-11

Lc.24. 46-53

 

 

Het leven van elke dag, bekeken vanuit de Hemel!

 

 

Beste vrienden,

 

Het is een gevoel dat ik nooit zal vergeten. Ik ben ervan overtuigd dat jullie ook allemaal reeds meerdere keren voor de toren van de Antwerpse Kathedraal hebben gestaan. En sommigen onder u hebben hem misschien ook al eens beklommen.

Ik zal het gevoel nooit meer vergeten dat ik had toen ik, nu al vele jaren geleden, als jonge padvinder met knikkende knieën, voor de eerste keer op die mooiste toren van de christenheid naar boven ben geklommen. De enge wenteltrappen, de dunne gotische fialen, en vooral het “niets”, de diepe afgronden die vlak naast de wenteltrap opdoken en waardoor in de diepte de kasseien van de handschoenmarkt zichtbaar werden. Die blik heeft zich diep in mijn geheugen vastgezet.

En als ik dan boven was aangekomen kon ik voor het eerste in mijn leven van zo hoog neerkijken op de drukte daar beneden. De mensen zagen eruit als mieren en je kon ze amper van elkaar onderscheiden, laat staan dat je kon zien wat wat voor gezicht ze trokken, wat ze zegden of dachten. Van zo hoog op de toren zag alles beneden er anders uit. Je kon niet zien of de mensen reden hadden om zich te verheugen of te lachen. En ook niet of ze droevig waren en weenden.

Vanop die hoogte zag alles er gewoon grappig uit. En het grappigst waren diegenen die de meeste drukte maakten.

Wanneer ik nu over de handschoenmarkt ga, ben ik waarschijnlijk ook één van die mensen die er van daar boven gezien grappig uitzien.. Ik heb nu geen tijd meer om naar de drukte daar beneden te kijken. Vandaag ben ik waarschijnlijk ook één van die mensen die gewoon tot die drukte bijdragen.

Het zou me misschien weer eens goed doen om naar boven te klimmen, stil te staan en van daarboven op het leven van alle dag neer te kijken. Dan zou het me misschien bewust worden dat van al die drukte die daar beneden heerst, boven zijn betekenis verliest, ja, misschien zelfs helemaal geen betekenis meer heeft.

Het doet soms deugd om nog eens op een toren te klimmen en van daarboven naar beneden te kijken, je perspectief te veranderen en een beetje afstand te nemen.

Vandaag klimmen wij ook naar boven. We vieren Hemelvaart. We klimmen dus nog veel hoger dan die toren. In gedachten begeleiden we onze Heer Jezus Christus naar een plaats die nog veel verder van onze dagelijkse drukte verwijderd is dan het uitkijkplatform van de kathedraaltoren. Jezus Christus neemt ons vandaag mee en hij biedt ons de mogelijkheid om eens vanuit een heel ander perspectief te kijken naar ons leven van elke dag.

En als we dat aannemen, als we ons leven vanuit zijn standplaats bekijken, dan lijkt het voor mij wel of ik terug als kind op de toren sta, ik moet onwillekeurig vaststellen hoe klein alles er van hierboven gezien uitziet. Al datgene wat anders zo belangrijk lijkt is nu zo nietig en klein.

De grote heren met hun dikke nekken, die anders zo veel ontzag inboezemen, zijn net zo klein als de arme sukkelaars die anders door niemand bekeken worden. Mijn grootse doelstellingen, die me zo veel energie en arbeidskracht kosten, die kan ik van hierboven zelfs niet meer waarnemen. Dat “grote geluk” waar ik van denk dat het me “in de zevende Hemel” zal doen belanden,lijkt nu heel nietig en klein. En al de grote zorgen die ik me voor de toekomst maak, en die me gewoonlijk als een groot rotsblok naar beneden trekken, die lijken nu wel een kiezelsteentje.

De Hemel waarvan Jezus spreekt is geen toren. Hij is ook geen plaats daar ergens heel hoog boven ons. Maar Hij is een andere dimensie van leven, een dimensie van leven die nog veel verder van onze dagelijkse beslommeringen verwijderd is dan het topje van de Kathedraal van de drukte op de handschoenmarkt.

Vandaag is het een heuglijk moment. Vandaag neemt Jezus Christus ons in gedachten mee naar die werkelijkheid van ons leven. Laten we de kans benutten om onze dagelijkse beslommeringen eens vanop grote hoogte te bekijken. Laten we al die dagelijkse kleine en grote pijntjes en problemen nu eens bekijken als vanop een hoge toren.

Alles ziet er dan heel anders uit, er verandert veel doordat het plots allemaal zo klein wordt. Maar veel dingen die in onze dagelijkse strijd ten onder dreigen te gaan, blijven van daarboven toch duidelijk zichtbaar en lijken plots van veel grotere betekenis.

Op afstand gaan en de dingen vanop een grotere afstand bekijken, dat verandert het perspectief en trekt scheefgetrokken zaken terug recht. Het scherpt onze blik voor datgene wat echt van belang is, voor datgene wat blijvend is.

Laten we die kans benutten. Laten we ons door Jezus helemaal mee naar boven nemen. Dan kunnen we van daarboven weer eens vanop afstand neerkijken op ons druk gedoe van elke dag. En dan kunnen we daarna weer veel beslister, met veel meer zelfvertrouwen en met een veel beter doorzicht, met beide benen op de grond het leven terug aan. Amen.