De moord van de geloofsbroeders

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 233 niet laden

Het is helemaal niet fraai wat we te lezen krijgen vandaag. Dat er martelaars zijn geweest en nog zijn ter wille van de zaak van het geloof, weten we al heel lang. Maar degenen die martelden, waren meestal vijanden van het geloof: ketters, heidenen, dictators en andere geloofsvreemde mensen. Dat begrijpen we. Daar steekt zelfs een zekere logica in. Maar met Stefanus was het anders. Hij werd gedood door geloofsbroeders. En niet enkel dat. Hij werd gedood ter wille van zijn geloof en ter wille van hun geloof! In Antwerpen zouden ze daarop zeggen: hoe is dat nu mogelijk? Maar het is mogelijk want het is gebeurd. Is godsdienst dan toch een gevaarlijke zaak?

Wie was die Stefanus? Hij was één van de eerste zeven diakens. Een beroeps gelovige dus. Niet zomaar een verre amateur. Hij was professioneel christen. Waarom werd hij dan verwijderd? Maar vooral, waarom werd hij vermoord? En waarom had zelfs een zekere Paulus daar de hand in? Terwijl ze nu samen op dezelfde heiligenkalender staan!

Ik sla Stefanus nu eventjes over en ik denk aan Jezus. Hij werd toch ook vermoord, ook ter wille van zijn geloof, ook door geloofsgenoten. Jezus dus ook een martelaar! De eerste. In zijn proces was ook de waarheid in het geding, de waarheid over God en mens, over de tempel en de Sabbat, over de Wet en de Profeten. Hij sprak zo vrijmoedig over God dat het lasterlijk was en belastend in de ogen van de échte gelovigen. Hij moest dus weg. De dood was daartoe het enige efficiënte middel. Maar dat was zonder de hemel gerekend: hij mocht zitten aan Gods rechterhand. Hij was aangekomen, hij werd in eer hersteld. Maar intussen hadden vele mensen zich ook de vraag gesteld: hoe is zoiets nu toch mogelijk?

En nu terug naar Stefanus. Hij deed juist hetzelfde als Jezus. Hij deelde ook in zijn doodslot. En... hij zag de hemel open en Jezus staande aan de rechterhand Gods. En, net als Jezus, bad hij voor zijn moordenaars: reken hun deze zonde niet aan. Stefanus was dus de tweede martelaar. De eerste was Jezus.

Wat had Stefanus nu toch in Godsnaam verkeerd gedaan? Hij was een diaken, misschien máár een diaken? Hij moest voor de armen zorgen. Het spreken was voor de anderen. Maar hij sprak toch.

Dat was een eerste flater. Bovendien sprak hij zeer sterk geargumenteerd. Vanuit hun vaderlandse geschiedenis die zij goed kenden. Alleen, hij toonde aan, dat ze in die geschiedenis keer op keer ontrouw waren geweest. En dat ze het nu opnieuw waren. Omdat ze fanatiek weigerden de relatieve waarde van tempel en wet te aanvaarden. Dat was de oorzaak van hun woede. Net als bij Jezus.

Maar moesten ze daarvoor nu doden? Jezus op het kruis, Stefanus met stenen. Dat is het gevaar van de godsdienst. Het probleem was niet, dat ze woest waren omdat ze hun gelijk niet kregen. Het probleem was, dat ze oordeelden, dat God hier Zijn gelijk niet kreeg. En daar waren zij verantwoordelijk voor!?! Die eer van God ging boven alles, zelfs boven de liefde voor de broeder die andersdenkend was.

Het is erg als de mens God zo ziet dat hij de broeder niet ontziet. Het is erg als de gelovige mens God zo goed kent, dat hij niet meer naar Hem luistert. Dan krijg je deze tragedies. In Gods Naam!

Het zal in de loop der eeuwen nog gebeuren. Nog duizenden keren. Ook vandaag.

Zijn godsdienstoorlogen daarom soms zo fanatiek? Stefanus heeft al dikwijls in de geschiedenis de hemel geopend gezien, maar de leiders keken niet verder dan hun religieuze neus lang was!

En Paulus dan? Hij heeft zich bekeerd door te luisteren naar de argumenten van Jezus en Stefanus. Hij was trouw zonder fanatiek te zijn. Hij was trouw... door te veranderen.