Inspirerende kracht (2010)

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 198 niet laden

In zijn roman 'Drie rode rozen' vertelt Abel Herzberg dat de hoofdpersoon gaat sterven en een afscheidsbriefje schrijft aan een kleinzoon.. Daarover gaat een gesprek. ‘Wat staat er in dat afscheidsbriefje?', vraagt een zekere Zeitscheck. Salomon, de man die gaat sterven, antwoordt: ‘Liefde heelt alles.' ‘Weet je niet iets dat nog banaler is?', vraagt Zeitscheck. Salomon zegt dan: ‘Vandaag, de dag van mijn afscheid, weet ik geen diepere, geen machtigere waarheid. De haat schept het stukwerk; liefde heelt alles, ... het herstelt het gehéél. Ik denk terug aan de dagen van mijn leven en ik weet: het is de enige kracht die ons is gegeven. Liefde, ik bedoel liefde in al haar verschijningsvormen. (...) Het vloeit allemaal voort uit één en dezelfde bron. Ik zou graag hebben dat mijn kleinzoon daaraan gelooft, dat hij daarop hoopt. De drie rozen (geloof, hoop en liefde) zijn voor de "kleinen" bestemd.'
In zo'n geest zou ik samen met u willen luisteren naar de lezingen van vandaag. Om nog concreter dichtbij de boodschap te komen, kunnen we nog het volgende bedenken.

Het komt voor...! De erfgenamen komen bij elkaar. Het testament wordt geopend en voorgelezen. En daarna moet de zogeheten laatste wil zo goed mogelijk worden uitgevoerd. Vaak gebeurt dat met veel zorg, met respect voor de overledene en in goede verstandhouding. Maar in andere gevallen is het een onverkwikkelijk gebeuren, waarbij hebzucht en jaloersheid mensen volledig in bezit lijkt te nemen. Er kunnen zich echter ook andere problemen voordoen, bijvoorbeeld als het niet duidelijk is hoe je het best trouw bent aan de bedoelingen van de overledene.
Over dit laatste gaat het vandaag. De inhoud van Jezus' zogeheten laatste wil is wel genoeg bekend. De kern ervan kunnen wij ontdekken in Jezus' leven en sterven. Hij staat ook beschreven, bijvoorbeeld in de afscheidsrede waarvan het evangelie van vandaag een gedeelte is. Maar de uitvoering, de praktijk, stelt de eerste erfgenaam, de kerk, voor problemen. Dat was kort na Jezus' sterven al zo. Dat is daarna steeds zo geweest. En ik hoef heus niet in te gaan op huidige problemen.
Het is belangrijk dat wij een feeling ontwikkelen voor wat het betekent hetgeen het evangelie van vandaag zegt: ‘de heilige Geest, de Helper, die de Vader in mijn naam zal sturen, zal jullie alles leren en zal jullie alles in herinnering brengen wat Ik jullie heb gezegd.'

Zo kunnen wij, ondanks Jezus' afscheid, zijn blijvende aanwezigheid ervaren. Door zijn en Gods Geest schenkt Hij ons waarachtige sjaloom, harmonie met God. Het is een innerlijke vrede, wat niet wil zeggen onwerkelijk. Innerlijk betekent: wat werkelijkheid wordt in de diepste kern van onze persoon. Als die kern in overeenstemming is met wat God wil, hebben wij ook vrede met onszelf: niet op een zelfgenoegzame manier, maar vol zorg voor het heil van zusters en broeders. Dat is de vrede die Jezus ons nalaat: niet een passief in ontvangst te nemen erfenis, maar een actieve opdracht. Zo ook wordt een samenleving opgebouwd volgens Gods bedoeling.
Het visioen in de eerste lezing (Apocalyps 21,10-14.22-23) vertolkt de blijvende adel en heiligheid van het ‘nieuwe Jeruzalem', blauwdruk van een menselijke samenleving naar Gods bedoeling. Dit in tegenstelling tot ‘Babylon', dat verwijst naar de demonische krachten in onze wereld, waar macht, geld en roem onbeperkt worden aanbeden.

Mogen wij in deze weken voor Pinksteren steeds meer beseffen hoezeer de heilige Geest onze sterke, inspirerende, vernieuwende en éénmakende kracht is. Waar die Geest kansen krijgt en niet teveel voor de voeten wordt gelopen,;groeit er een ruimdenkendheid die aan het licht brengt wat voor ons, in onze dagen, voor onze wereld, tot de kern behoort en wat uiteindelijk bijkomstig is. Dan komen wij uiteindelijk telkens opnieuw uit bij de vrede van Jezus, onze Messias. Maar... wij dienen dat goed te verstaan! Niets garandeert ons, dat de heilige Geest ons zomaar om de oren fladdert en het werk van ons zou overnemen. De heilige Geest zet ons juist aan het werk, bezielt en bevestigt ons. Ons antwoord is er een van trouw volhouden. De drie rode rozen - geloof, hoop en liefde -, die Abel Herzberg zijn kleinzoon wenste, zijn voor ons bestemd en, mede door ons, aan God weet hoeveel andere mensen.