De macht van het excuus

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 233 niet laden

Het was niet niks wat David had gedaan. Hij was verliefd geworden op de vrouw van een ander. Hij liet de man van zijn vriendin tijdens een veldslag op de gevaarlijkste plaats detacheren: en wat hij gepland had, gebeurde: de man sneuvelde. David kon zijn gang gaan. Het was niet niks wat David gedaan had. Moordenaar en wellusteling, dat was hij. God nam dat niet van David. Via de profeet Natan zegt Hij: ‘Je hebt Mij geminacht; je hebt alle normen aan je laars gelapt; Ik zal je'. Maar wat gebeurt er? David buigt zijn hoofd. Hij zegt: 'Ik heb tegen de Heer gezondigd'. Hij maakt dus excuus, en op hetzelfde moment laat God zijn woede varen, en zegt: ‘Dan wil Ik je vergeven, je zult niet sterven'. God accepteert hem weer, zelfs zodanig dat iemand van zijn nageslacht Jezus zelf zal zijn, dat Gods Zoon zijn naam als achternaam neemt. Het is bijna onvoorstelbaar. Dat is de macht van het excuus!

Bij die vrouw in het evangelie zien wij hetzelfde. Wat ze fout heeft gedaan, wordt ons niet verteld. In ieder geval staat ze in de stad bekend als een zondares. Iedereen wijst haar na. Maar wat gebeurt er? Op niet mis te verstane wijze biedt ze haar excuus aan. En de reactie van Jezus is: ‘Ga in vrede, het is goed zo'. Dat is de macht van het excuus!

Bij Simon zien we het omgekeerde. Hij rept met geen woord over zijn fouten. Hij vindt dat hij geen enkele reden heeft om excuus te maken. Hij vindt dat aan hem niets mankeert. Maar wat gebeurt er? Het oordeel van Jezus over hem is: ‘Jouw relatie tot Mij is op zijn zachtst gezegd onderkoeld'. Dat is wat hij bereikt omdat een excuus niet over zijn lippen komt.

Bijna iedereen zit met verstoorde relaties. Natuurlijk denken we zelf dat het aan die ander ligt. Maar is dat ook altijd zo? Zijn wij misschien blind voor onszelf? Het enige dat iets op kan lossen is het eerlijke excuus. Dat is wel moeilijk. Je denkt dat je jezelf klein maakt. Terwijl iedereen je groter ziet worden. Je denkt dat je bij een excuus jezelf vernedert, terwijl iedereen je bewondert. Je denkt dat je dan je gezicht verliest, terwijl je bij iedereen in aanzien groeit. Als wij dat nu maar vast zagen. Van een excuus word je niet kleiner. Een koning kon het. Hij was even groot in zijn boete als hij groot was in zijn zonde.

En als wij dan ook nog oog krijgen voor het wonder van het excuus... Want het wonder van het excuus is: verzoening. Het grote wonder van het excuus is, dat gebroken relaties weet worden geheeld. Er gebeurt wat je eigenlijk diep in je hart zo graag wilt. Geen woede is bestand tegen de warmte van een excuus.