Kijk eens naar die vrouw

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 233 niet laden

Bij het verkondigen van Gods Woord gebeurt er altijd een stukje heilsgeschiedenis, ook nu vandaag aan ons, als wij bereid zijn te luisteren, want wij zelf worden vandaag aangesproken. Vandaag gaat het eigenlijk om drie personen, waarin wij ons zelf zouden kunnen herkennen: Jezus, de farizeeër en de vrouw. Laten we eens rustig naar elk van hen kijken, want in dit evangelie gaat het heel opvallend over de manier waarop wij kijken naar de mensen.

‘En zie...', zo begint het verhaal en zo worden de ogen van de aanliggenden, maar ook van ons, direct gericht op een vrouw. Wij zien haar komen en wij kunnen haar met onze ogen volgen bij wat zij doet: schreien, balsemen, natmaken, afdrogen, kussen en zalven. Allemaal handelingen die ze woordeloos doet, want wat ze doet is sprekend genoeg. Vanuit de overvloed van de vergeving die ze ontvangen had, schenkt ze de overvloed van haar liefde als kostbare balsem weg.

Toen de farizeeër dat allemaal zag, zei hij bij zich zelf: ‘Als dit een profeet was, dan zou hij zich niet laten aanraken door zo'n vrouw'. Zo ziet hij dat en wat hij ziet zegt hem genoeg. Hij pint de vrouw door zijn vernietigende blik direct vast op haar verleden: het is een zondares. Meer ziet hij niet, alleen de zonde, niet de vrouw.

Jezus ziet dat en hij wil Simon van zijn kortzichtigheid bevrijden door hem tot een andere manier van zien te bewegen. ‘Kijk eens naar deze vrouw', zegt Jezus. Simon dacht aan zulke vrouwen, maar Jezus nodigt hem uit te kijken naar ‘deze' vrouw. Zij heeft veel gezien, Simon, wat jij niet gezien hebt en wat eigenlijk toch voor elke oosterling een vanzelfsprekendheid is: water om de stoffige voeten af te wassen, zij geeft haar tranen; reukwerk om je te verfrissen, zij geeft kostbare balsem, een kus als welkom, zij houdt niet op met mijn voeten te kussen. Jezus kijkt naar deze vrouw met een bevestigende blik en zo heeft Hij geen oog meer voor haar verleden. Hij erkent dat zij veel liefde betoond heeft en zo ziet Hij in die vrouw veel meer goeds dan zij zelf en zeker dan Simon. Zo kan die vrouw, in de bevestigende blik van Jezus, worden wie ze eigenlijk was, deze vrouw, die met haar liefdevol hart meer was dan zonde, zoals Simon dacht, zo kon zij vanuit de ontmoeting met Jezus een nieuw leven beginnen.

Wij weten niet of Simon de vrouw met andere ogen is gaan zien, de evangelist laat deze vraag open, want wij moeten daarop antwoord geven. De vraag is: hoe kijken wij naar de mensen, met een vernietigende blik, zoals die farizeeër, die zelf gevangen zat in zijn zelfgenoegzaamheid, of kijken wij, zoals Jezus, met een bevesti-gende blik tegen de andere mensen op? Wij weten van Jezus dat een blik genezing en verlossing teweeg kan brengen, zo zag Hij op naar de kleine Zacheüs, zo zag hij zelfs om naar de schreiende Petrus. In de hemel zal er geen vernietigende blik meer zijn, zelfs geen onverschillige blik, wij zullen elkaar aanzien met een blik van: ik zie iets goeds in jou, fijn dat jij er bent. Het zou goed zijn als wij ons hier daarin al een beetje zouden oefenen, dan zou de hemel al op aarde beginnen overal waar mensen elkaar liefdevol, waarderend willen aanzien.