Kiezen (2001)

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 198 niet laden

NIET GROOTHEID MAAR EENVOUD

Wat ons dikwijls het meest ontroert, is niet zozeer het vernuftige, het ingewikkelde of het geniale, maar veeleer wat zich heel direct en in zijn eenvoud laat kennen. Dat kan je z6 aanspreken dat je je ermee verbonden voelt. Soms kan iemand, gerijpt door de jaren, levenswijsheid uitstralen, of kan een kind iets van puurheid en ongeschondenheid laten zien die je uit het hart zijn gegrepen. Tegelijk lijkt het er wel eens op dat wij in onze tijd en in onze cultuur steeds moeilijker het zuivere gevoel verstaan voor wat de kern, het hart van het leven uitmaakt. Hoe ontzettend groot immers is de hang naar systematisering: het leven moet in systeem worden gebracht; we leren,alles te verklaren. - Natuurlijk is de ontwikkeling op bijvoorbeeld het gebied van de informatica een heel goede zaak. Maar op een gegeven moment verdragen wij niet meer dat er in ons systeem een gat is, terwijl dát misschien precies nog de plek is voor verwondering in plaats van verklaring. Verwondering overkomt ons vooral bij datgene wat zich niet laat vangen in ons menselijk netwerk of wat geen verklaring verdraagt.

JEZUS' EENVOUD

Welnu, het valt mij op dat de evangelist Matte~s slechts een paar regels wijdt aan de roeping van Jezus' leerlingen. Hij geeft geen ingewikkeld verhaal. Het is zelfs  zonder enige sensatie geschreven dat wij er aan voorbij dreigen te gaan. Je moet oog hebben voor de eenvoud van het verhaal en de verwondering in je toelaten, om te herkennen waarover het gaat, Als je dat kunt, merk je dat je bepaalde zekerheden kunt loslaten. Je durft dan in te gaan op iets wat ondoorzichtig
is wat en  je niet in zijn diepste kern kunt verklaren.
Wie dát bij zichzelf kan toelaten, verstaat ook wat in het verhaal zélf gebeurt.
Mensen worden daar geraakt door de eenvoud van iemand die zich op niets laat voorstaan.
Die rond trekt ergens in een achtergebleven gebied, Galilea. Die geen ingewikkelde leer brengt maar die slechts leert te leven bij het leven van anderen» Dat 
moet dat groepje vissers zó hebben aangegrepen dat ze bereid waren hun opgebouwde zekerheden los te laten, om in te gaan op de uitdaging: 'Komt, volgt Mij'.

‘KOMT, VOLG MIJ’.

Beste mensen! Willen wij onze levensroeping verstaan en zo goed mogelijk onze levensweg gaan, dan vraagt dat een bepaalde levenshouding. Het gaat erom, het leven zo te leren verstaan dat niet alles verklaard of beredeneerd hoeft te worden. Dan is er ruimte voor verwondering, voor een moment waarop wij ook sprákeloos mogen zijn. Dan durf je zelfs bepaalde zekerheid los te laten en, als dat nodig is, een donkere weg te gaan. --- !Komt, volgt Mij' - 'Bekeert u, want het rijk der hemelen is dichtbij'. 

Gods licht doorbreekt de duisternis op onze weg.

Iedere dag stelt ons op een of andere manier voor keuzes. Er zijn vragen die van verre komen, én wij ontmoeten mensen om ons heen met hun vragen en problemen. En met hoeveel vragen en problemen zitten wij zélf niet? Als wij zouden menen alleen te moeten ingaan op vragen die al een antwoord of verklaring hebben, missen wij onze roeping. Want dan sluiten wij ons af voor wat nog ongezien is en ongekend. Wij dienen ons te laten raken door álle levensmomenten, met name ook  waar de nood schrijnend is en de oplossing niet in zicht. Telkens opnieuw ondervinden wij, dat wij in ons leven wegen dienen te gaan die duister zijn. Maar het licht komt niet eerder dan wanneer wij die donkere weg opgaan. De geschiedenis van het oude volk Gods - denken wij aan de eerste lezing - laat ons zien, dat Gods licht doorbreekt, maar ook alleen dán doorbreekt, wanneer het volk niet stilstaat, maar op weg durft te gaan en zijn roeping volgt. - 'Komt, volgt Mij' 'Bekeert u, want het rijk der hemelen is dichtbij.’ Die uitdagende boodschap geldt altijd en overal, ook nu en hier. Wat dit voor ieder van ons concreet inhoudt, weet ieder van ons wel het best ...