Bijbelse spiegel (2010)

De stiefmoeder van Sneeuwwitje bekeek zichzelf in de spiegel. Dat herinneren we ons vast uit het sprookje, maar ze was geen enkel moment bereid om werkelijk en oprecht in de spiegel te kijken, die het leven haar eigenlijk voorhield. Sprookjes en verhalen spreken kinderen aan en volwassenen natuurlijk ook. Ze gaan over alles wat menselijk is: macht en strijd: eenzaamheid; rechtvaardigheid; onzekerheid en schoonheid en nog over veel en veel meer.
Ook Jezus vertelt veel verhalen: parabels en gelijkenissen. Er was eens een man, een weduwe, een vrouw. Het rijk der hemelen lijkt op een mosterdzaadje, is als het oog van een naald en ga zo maar door. Jezus zegt over alle voorschriften en regeltjes uit de wet van Mozes, dat Hij niet is gekomen om ze op te heffen, maar om ze te vervullen met dat ene gebod van de liefde. Daarmee schaft hij de wetten niet af. Die zijn in alle tijden nodig om het menselijk verkeer mogelijk te maken. Jezus heeft het over het leven zelf, over de diepere lagen in het leven. Hij weet als geen ander dat het leven niet in regels te vangen is. De Bijbelse verhalen zijn daarom als een spiegel voor onze menselijke ziel. De stiefmoeder van sneeuwwitje kijkt alleen maar oppervlakkig. Ze wil alleen haar eigen schoonheid zien. De verhalen van Jezus vragen ons verder te zien. Met drie ogen bij wijze van spreken, en te luisteren naar de vragen die in het verhaal verborgen zitten en met drie oren te luisteren.
De gelijkenis die Jezus vandaag vertelt, gaat over mensen die overtuigd zijn van hun eigen rechtvaardigheid en die neerzien op alle anderen. Dat schrijft Lucas boven het verhaal. De Farizeeër is overtuigd van zichzelf. Een nette meneer. Hij houdt zich keurig aan de voorschriften, houdt de sabbat en lijkt alles dik voor elkaar te hebben in zijn leven. De tollenaar, de kleine bedrieger was berouwvol en had oprecht spijt van zijn daden van bedrog. Aan de leerlingen van Jezus en aan ons de vraag op wie wij lijken. Daarvoor is een goede spiegel nodig. Soms voel je jezelf als die Farizeeër b.v. als we overtuigd zijn van ons eigen gelijk, als we ons gedrag goed praten met mooie woorden. Als je de collectant voor het goede doel voor de gek houdt, door te zeggen, dat je het per giro overmaakt of net te doen of je niet thuis bent. Heel klein en heel onschuldig houden we onszelf voor de gek en uiteindelijk word je daar niet gelukkig van. Soms zijn we oprecht berouwvol als de tollenaar. Kunnen we ons haast letterlijk op de borst slaan en iemand om vergeving vragen, God om vergeving vragen. God en onze naasten ook dikwijls zijn zeker bereid ons te bekeren tot 70 maal 7 maal, maar kunnen we onszelf ook vergeven en in de spiegel van het leven tegen onszelf zeggen: Kom en nu weer door! Soms zijn we tollenaar, soms Farizeeër. Soms zijn we oprecht, soms zijn we zondaar. Dat is niet erg laat Jezus weten mits je de bereidheid hebt om oprecht naar jezelf te kijken via de Bijbelse spiegel van het leven.
De eerste lezing van deze zondag uit het boek Wijsheid helpt ons daarbij. Geef met een blij gezicht aan de Allerhoogste naar je vermogen.
Ja... naar je vermogen, niet meer, maar ook niet minder. De daaropvolgende zin is al even mooi: Probeer God niet om te kopen, want Hij aanvaardt het niet. Hij is niet partijdig ten nadele van de arme en luistert naar het gebed van de arme de wees en de weduwe. Ook die mogen wij zien als wij in de spiegel van het leven kijken. Met Gods ogen kijken en omzien naar mensen die kwetsbaar zijn, die verdriet hebben, het moeilijk hebben. Daar zijn geen voorschriften voor nodig, maar wel heel veel bovenmenselijke liefde: Gods liefde. Laten we die in ons hart meedragen