Och was ik maar bij moeder thuis gebleven (2010)


Het verlaten van het ouderlijk huis kent verschillende gradaties. Studenten die op kamers gaan wonen aar komen op gezette tijden ook terug, al was het maar om de was te brengen en extra fourage mee te nemen. Bij mensen die gaan trouwen is het vaak definitiever. Je begint aan een eigen leven. Toch vinden sommigen het moeilijk om het ouderlijk huis los te laten. Dagelijks met het thuisfront bellen gebeurt meer dan wij op het eerste moment waarnemen. Ondanks het eigen leven blijft men in mindere of meerdere mate steunen op thuis. Menige echtgenoot verzucht: ik ben met mijn schoonmoeder getrouwd. Waar ouders te nadrukkelijk aanwezig blijven wordt het moeilijk om een eigen leven op te bouwen. Het kan relaties onder druk zetten. Dat geldt ook voor degenen die hun leven gegeven hebben in dienst van de Kerk. Nieuwe wegen opgaan betekent: je vrij opstellen tegenover degenen die in het verleden je leven gevormd en bepaald hebben. Ouders die aan een priesterzoon te veel zorg besteden omdat die er alleen voorstaat, blokkeren goedbedoeld een groei naar zelfstandigheid . Een juist evenwicht vinden tussen los laten en met elkaar verbonden blijven is niet altijd eenvoudig.

In het verleden heeft men het los laten erg radicaal opgevat. Nauwelijks je vader en moeder zien en andere familie werd toendertijd gezien als een offer dat vanzelfsprekend geaccepteerd werd. In onze tijd denkt men daar anders over. Ook ouders hebben recht om hun kinderen te ontmoeten. Het woord van Jezus "Wie zijn vader en moeder, vrouw en kinderen, broers en zusters, ja zelfs zijn eigen leven niet haat, kan mijn leerling niet zijn" moet gezien worden als: een nieuwe weg volgen in je leven gaan en je verwijderen van de oude weg. Een volgeling van Jezus maakt zich los los maken van alles, wat tot dan toe tot zijn leefkring behoorde. Er is Iemand Anders voor in de plaats gekomen. Het is een leven waarvan je draagwijdte nog niet kent. "Het kruis dragen" betekent dat, wat zich in het leven ook aandient, ook op zich genomen wordt, consequent en voor altijd. Niet geldt niet alleen voor het mooie, maar ook voor het moeilijke. Toch kan dat alleen meer als je een stevig fundament hebt waarop je verder kunt staan en verder bouwen. Een mens die aan iets begint zonder stil te staan bij de consequenties bouwt op los zand. Je leven wordt een hachelijk avontuur. Bestand zijn tegen tegenslagen is nodig om te levensplan te laten slagen. Dit vraagt een voortdurende mobilisatie van geestelijke krachten. Alleen als je toekomst ziet, waar je naar toeleeft, kun je het oude achter je laten. Zo niet, dan is het gevaar aanwezig om 'terug te willen keren naar de vleespotten van Egypyte'.

Los moeten laten van oude verbanden is iets van alle tijden en culturen. De omgeving begeleidt mensen daarin door rituelen en stuwing in een nieuwe situatie. Waar gemeenschapszin weg valt verdwijnt ook dit en worden mensen terug geworpen op zichzelf. Uit onzekerheid vlucht men weg voor een definitieve keuze en voorlopigheid lijkt de nieuwe zekerheid. Zo zien wij in allerlei verbanden van het maatschappelijk en kerkelijk leven dat het fundament van het leven dreigt te verdwijnen: Op elkaar kunnen rekenen. Mensen kiezen voor iets omdat het leuk is. Maar wat ze eerst enthousiast omarmd hebben, laten ze naderhand met het zelfde gemak weer vallen zonder er bij stil te staan in hoeverre men de ander daarmee te kort doen. Mensen die doelbewust aan hun toekomst werken, ontwikkelen stabiliteit in hun leven. Ze kunnen tegen een stootje en gaan gestadig door met hun levensplan. Het geloof is daarin een groot steunpunt zijn. Je hebt niet alleen 'ja' tegen mensen gezegd, maar ook tegen God. Naarmate de aardse moeder steeds meer tot ons verleden gaat horen kan het beeld van de hemelse vader en moeder in ons groeien en een kracht worden voor de toekomst. Hemelse krachten mobiliseren brenge wonderen van Gods liefde in onze leven tot stand. Dat is het geheim van ons leven.