2e zondag van de veertigdagentijd (2009)

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 201 niet laden
We dromen allemaal van een stukje hemel op aarde. Maar wat moeten we ons voorstellen bij dat stukje hemel. Daar is een mooi verhaaltje over. Misschien kent u het wel. Er was eens een heel brave man die één grote wens had dat hij een keer de hemel en de hel mocht zien. En omdat hij altijd zo goed geleefd had, stond God hem die gunst toe.
En God nam hem mee en bracht hem bij een heel grote zaal. 'Dit is de hel', zei God. De man zag een grote zaal met tafels vol met heerlijk eten. Er stonden prachtige bloemen in de zaal en alles was even mooi. Aan de tafels zaten allemaal mensen, maar die keken allemaal heel verdrietig want ze hadden allemaal stijve armen zodat ze niets van dat heerlijke eten naar binnen konden krijgen, hoe hard zij het ook probeerden. De man knikte. Hij begreep het. Dit was de hel.
Toen gingen ze naar de hemel. En weer kwamen ze in een grote zaal met tafels vol met heerlijk eten. Ook daar was alles even prachtig en mooi net zoals in de hel. En aan de tafels zaten mensen, net zoals in de hel. En al die mensen hadden ook stijve armen, maar ze keken allemaal heel blij. Het was één groot feest in deze zaal. En de man zaghoet de mensen met hun stijve armen bij hun overburen het eten in de mond stopten. Ze konden met hun stijve armen niet bij hun eigen mond komen, maar wel bij die van hun overburen. Dat was de hemel.
De mensen in de hel kwamen niet op het idee om elkaar te helpen; daarom zaten ze ook in de hel en gingen ze dood van de honger. Maar in de hemel dachten de mensen niet aan zichzelf, maar aan de anderen. En daarom bleven ze leven en waren ze in de hemel. De man knikte, hij had het begrepen.
Die hel en die hemel uit dit verhaaltje vind je overal in de wereld, en zeker ook in een land als Brazilië. Daar vind je de dure villa's van de grootgrondbezitters en andere rijken. Ze hebben op materieel gebied alles wat hun hartje begeert, ze leven in grote luxe, maar zijn ze ook gelukkig? Vaak maken zij het leven voor zichzelf en anderen tot een hel, omdat ze wel willen graaien, heel dikwijls ten koste van de armen, maar toch niet in staat zijn zich te voeden met echt geluk, juist ook omdat ze geen oog hebben voor het welzijn van mede mensen.
In Brazilië heb je miljoenen armen, boeren van het land verdreven, heel velen die wonen in de krottenwijken bij de grote steden. Ze dromen allemaal van een beter leven, een stukje hemel op aarde. Dat is ook de reden dat velen naar de grote steden verhuizen, want daar zien ze de villa's van de rijken en zo leven willen ze ook wel. Maar de meesten komen in de hel van de krottenwijken terecht, in een strijd om te overleven in een jungle vol geweld, uitbuiting, discriminatie.
Maar op allerlei plekken zie je ook mensen die proberen om die hel om te vormen tot een stukje hemel, door niet alleen aan eigen belangen te denken maar om samen te werken aan allerlei kleine projecten. En dan zie je in die jungle van de krottenwijken toch kleine oases groeien waar ondanks alle armoede mensen blij zijn met elkanders hulp, waar ze daardoor ook elkaar nieuwe toekomstkansen geven. Daar krijgt het rijk der hemelen waar Jezus zo vaak over sprak beetje bij beetje gestalte.
In het evangelie van vandaag hoorden we dat Jezus en zijn gezellen ook even een hemelse ervaring hadden, en dat is natuurlijk prachtig, geen wonder dat de leerlingen daar wel willen blijven. En Jezus voelde zich door Elia en Mozes gesterkt in zijn droom om het rijk der hemelen uit te dragen en werkelijkheid te maken maar hij besefte ook heel goed dat hij doorvoor aan het werk moest, en dat hem daarbij nog een hoop moeilijkheden te wachten stonden. Daar liet hij zich niet door afschrikken, hij bleef geloven in zijn ideaal van het rijk der hemelen. En in alle toonaarden komt het in zijn prediking steeds weer naar voren: in dat rijk der hemelen is het nodig dat je niet voor je zelf alleen zorgt maar dat je een helpende hand reikt naar de mensen om je heen. Dan kan er ook in deze wereld, die voor sommigen op een hel lijkt, toch een stukje hemel werkelijkheid worden.