Leven door alles heen (2006)

I. Abraham hoort een stem:
'neem Isaak, je zoon, je eerstgeborene
en ga naar het land Moria om hem daar,
op de berg die Ik je aanwijs,
te .... ' hoort Abraham het goed:
'om hem als een brandoffer op te dragen.'
Wat een gruwelijk verhaal.
Wat voor stem zou dat zijn???
Zou dat de stem van God kunnen zijn ?
Zou Hij van mensen vragen dat ze hun kinderen offeren?

We hoeven niet zo ontsteld te doen:
mensen hebben daar niet de minste moeite mee.
Ze sturen al eeuwen lang
hun kinderen de oorlog in.
Als de grote machthebbers oorlog willen voeren
moeten de kinderen de slagvelden op
ze krijgen uniformen aan, dan lijkt het nog wat,
maar het zijn kinderen.

Bekend is het verhaal van de dolgedraaide Hitler
die toen zijn duizendjarig rijk na 4 jaar op instorten stond
jongens van 15 jaar de oorlog instuurde,
En ik herinner mij nog een bezoek, zo'n 25 jaren terug,
aan de oorlogskerkhoven in Normandië:
onafzienbare rijen kruisen met namen van jongens,
19, 20, 21 jaren jong. De hoog bejaarde ouders
trof ik even verderop biddend aan in de dorpskerk.

Abraham gaat en zijn zoon draagt het hout op zijn schouders
- hij lijkt dan plotseling op een andere zoon
die het hout op zijn schouders droeg
op weg naar Golgotha -

Abraham ging
- met God dacht hij -.
Maar nog steeds blijft de vraag staan:
zou God dat werkelijk willen
de dood van Abrahams kind?


Abraham heeft zijn zoon vastgebonden op het hout,
hij staat met het mes in zijn hand
maar dan klinkt plotseling een ander geluid,
er staat nu duidelijker bij van wie die stem is:
van de Heer, de Enige, JAHWEH
- de naam die we eigenlijk niet mogen uitspreken -
en die zegt: STOP.
'al tislach jadcha' , vergrijp niet aan het kind.

De echte God wiens naam is: IK BEN BIJ JE
wil de dood van dit mensenkind niet.
Een ram neemt de plaats van Isaak in
en Isaak mag leven...
hij wordt als het ware
van achter de dood teruggehaald:

net zoals die ene die wij
in deze veertigdagentijd aan het volgen zijn:
Jezus, de zoon van de belofte.

II. Ontsteld hadden zijn leerlingen hem horen zeggen:
'de Mensenzoon zal
in de handen van de heidenen worden overgeleverd,
hij zal aan het hout gespijkerd worden en gedood
...
Petrus roept uit: 'maar dat mag nooit gebeuren'
en ook de anderen zeggen dat.
Vroeg Israëls Heilige werkelijk van Jezus deze weg te gaan ??
Wil God zijn eigen zoon laten doden.
Is God zo hard: is God geen liefde meer ?

Ja: Hij is liefde...
maar niet op de sentimentele manier:
Hij is liefde, trouw, warmte,
troost, hoop DOOR ALLES HEEN !

Kort na Jezus lijdensaankondiging
horen we vertellen
over zijn tocht met zijn vrienden
de berg Tabor op.

En daar horen zij
een bijzonder gesprek.
Een verslag van een ontmoeting.


Elia wordt als eerste genoemd,
hij was de profeet
die geen gemakkelijke weg was gegaan;
hij had zwaar onder zijn roeping geleden
hij had er de brui aan willen geven:
'stuur maar een ander maar niet mij.'
Maar God was met hem meegegaan
en toen hij stierf was hij
met een vurige wagen door God naar de hemel gebracht...
niemand had hem ooit nog gezien.
Daarom de oude joodse droom
dat hij zou terugkomen aan het einde der tijden.

Vandaar ook de blijde verbazing
bij de leerlingen als zij Elia zien
die daar met Jezus staat te praten:
dit is kennelijk dat nieuwe begin !

En Mozes staat er ook nog bij.
Ook zijn levensweg was een weg van zorg en pijn:
'ik houd het niet meer vol'.
Maar God was met hem
en hij mocht zijn volk voorgaan,
dwars door zee en woestijn heen
de vrijheid tegemoet !

De ontmoeting is wezenlijk voor Jezus' toekomst
hij leert van hen, hij spreekt met hen
maar hij neemt wel een bijzondere positie in!!

Hij is degene die namens de mensheid
een hele bijzondere verantwoordelijkheid zal oppakken.
Wat Hij zal doen zal voor heel de wereld belangrijk zijn
en daarom staat Jezus in het volle licht, het goddelijke licht
Hij, de vriend, beter nog: de geliefde zoon van God
staat daar te glanzen in de hemelse gloria.

Petrus en Johannes
dezelfde leerlingen die later met Jezus meegaan
in de hof van olijven en Jezus daar zullen zien huilen van angst
mogen Hem hier zien in volle heerlijkheid.

Maar die duurt maar even.


Er hangt nu ook, net als in de dagen van Abraham
dreiging in de lucht:
er hangt net als in de dagen van Elia
vijandelijkheid in de lucht
er zal, net als in de dagen van Mozes
nog een zware strijd gestreden moeten worden.

In al de oude verhalen
is er ook een goede afloop:
- Abrahams God is een God van levenden en niet van doden,
- Elia's God is een God die partij kiest voor Zijn trouwe
volgelingen en die de afgoden beschaamt doet staan:
- Mozes' God is een God die redt uit slavernij:

Als de 'spot' uit is
zien de leerlingen niemand meer
dan Jezus alleen.
Het is kaal en ellendig
ze staan er weer alleen voor, alles is weer gewoon...
maar Jezus legt zijn hand op hun schouders: 'vrees niet.'

Boven op die berg hebben zij even aan het geheim geproefd
even is hun een tip van de sluier opgelicht:
deze mens, die gemarteld zal worden,
is door God geliefd: zal door de Vader
worden opgewekt uit de doden.

God is een God van levenden en niet van doden:
Hij is de God die niet ver wil zijn
maar die met mensen meetrekt
overal dwars doorheen.
----------------------------
Het zal nog een moeizame weg zijn
die Jezus als voorganger zal moeten volgen.
De weg de hof van olijven in en verder
de leerlingen werd het soms te veel.
Het is nog een moeizame weg die wij mensen
zullen moeten volgen:
niemand van ons kent het geluk dat ons wacht
maar niemand van ons weet ook welke zware dingen
er nog van jou gevraagd zullen worden
.......................

 


niemand kent het verdriet en de pijn
die je mogelijk nog moet meemaken
maar
- en dat staat zo mooi in de huwelijksliturgie
waarop sommigen zich hier al weer op
aan het voorbereiden zijn -
ons leven zal menselijker,
onze volhardingskracht sterker
en onze liefde milder zijn
als wij willen gaan in het voetspoor van Jezus Messias.

Wij zijn samen op weg,
mensen die het gemakkelijk hebben,
mensen die het moeilijk hebben.

Soms worden ons momenten van troost
als daar op de berg Tabor gegund:
en er zijn meer hoogtepunten, gelukkig...

maar ze kunnen alleen maar hoogtepunten zijn
omdat we weten dat in het gewone leven van alle dag
er een vriend is die met ons meegaat
die ons niet loslaat:
die heeft gezegd: IK ZAL ER ZIJN alle dagen.

Het was boven op de berg een feest:
Petrus, Johannes en Jakobus zijn van de partij,
Elia, Mozes... Jezus zelf..
en wij vanmorgen in het stralende licht van Gods aanwezigheid.
'Luister naar Hem - zegt de Enige - tot ons
ik ben met Hem en met jullie alle dagen.'

De meest troostrijke boodschap van ons geloof is: in dat gewone leven,
ook als het grauw lijkt en saai, is Hij bij ons aanwezig,
gaat Hij met ons mee, vandaag en alle dagen. AMEN.