God aanvaardt ons zoals we zijn..

Beste vrienden,

Een ouder echtpaar vertelt over zijn huwelijk. Ze zijn al langer dan 50 jaar gehuwd en lijken nog zeer tevreden met elkaar. Als hen gevraagd wordt wat het geheim van hun geluk is, kijken ze lang naar elkaar. Dan zegt hij: “Wij laten mekaar aanvoelen dat we elkaar achten”. En zij zegt: “Wij hebben geleerd om elkaars grenzen te accepteren. We kunnen elkaar niet alles geven“. Bij de vraag of ook zij crisissen en moeilijke tijden hebben gekend zegden ze beide: „Ja“.  Zij zei: “Het gebeurde dat we elkaar zeer gekwetst hebben”.  Hij: “en dan is het belangrijk dat je elkaar de tijd geeft. Dat je probeert te begrijpen, en te vergeven”; Zij: “Er waren ook momenten waarop één van ons aan scheiding dacht. Soms ik, soms hij”.  Hij:” Gelukkig hebben we het niet gedaan!” Zij: Dat we vast aan elkaar gebonden waren, dat was goed voor ons. Het huwelijk heeft onze liefde beschermd.” 

Een andere man vertelt over zijn mislukte huwelijk. Hij heeft er vertwijfeld om gevochten, maar vergeefs; “Ik ging er aan kapot,, zegt hij. “Het was alsof ik mezelf moest opgeven om er in te kunnen blijven. Ik kreeg lichamelijke problemen en vreesde voor mijn gezondheid. Omwille van de kinderen heb ik het nog lang uitgehouden, maar vergeefs. Uiteindelijk heb ik voor scheiding gekozen. Moet ik er nu van uit gaan dat ik door de Kerk veroordeeld word?  Dat Jezus mij veroordeelt?  Ik zou zo graag geloven dat ik, met mijn leven, ofschoon ik mislukt ben, toch aanvaard word.

Twee vrouwen vertellen over hun relatie. Ze houden van elkaar en ze delen het leven met elkaar.  

Ze zijn gelukkig met elkaar en voelen zich voor elkaar verantwoordelijk. Ze hebben het zelfs aangedurfd om het openbaar te maken ofschoon ze door velen veroordeeld worden. De ene zegt: We zouden liefst wel willen huwen. De andere: Ik hoop dat we er in slagen om onze liefde zo kunnen behouden en niet kapot gaan onder het oordeel van anderen.  Gelukkig hebben we vrienden en vriendinnen die achter ons staan.   

Beste vrienden, hoe voelen wij ons als we die getuigenissen horen? Voelen we met hen mee? Of merken we dat ons hart stilaan versteent? Wat is hier goed en wat is verkeerd? Wat komt overeen met Gods wil? En over die laatste vraag, daar gaat het vandaag over!   

De farizeeërs vragen aan Jezus: Is het geoorloofd dat een man zijn vrouw verstoot? Het is een vraag die onder geleerden absoluut niet betwist wordt, ze discuteren alleen theologisch over de redenen die een dergelijke stap zouden rechtvaardigen. De joodse cultuur van het leren laat toe dat er collegiale twistgesprekken over de uitleg van de Thora worden gevoerd. Verschillende meningen worden als verrijkend ervaren en penibel neergeschreven. De farizeeën zijn dus aan Jezus mening geïnteresseerd. Ze willen weten of hij tot één van de gekende scholen hoort of misschien wel iets totaal nieuws zegt. Jezus gaat op het twistgesprek in en stelt, typisch Joods, een tegenvraag: “Wat heeft Mozes u voorgeschreven?”  Hij wil die concrete vraag naar de wil van God in een grotere samenhang zetten.

De bevraagden hadden veel uit de Thora van Mozes kunnen citeren, maar ze verkozen om een heel concrete mogelijkheid tot handelen aan te halen: “Mozes heeft toegestaan een scheidingsakte te schrijven en haar dan te verstoten (Mozes 5, 24). Beide partners zijn dan terug vrij om te huwen.  

„Omwille van de verstokte hardheid van jullie harten heeft Mozes die toelating verleend“, antwoordt Jezus en zegt daarmee: „Dit gebod is gewoon een toegeving aan de menselijke zwakheid! Niet wat oorspronkelijk voorzien was, niet wat God bedoeld heeft in het samen leven van man en vrouw.  

We weten toch allemaal hoe hard mensen soms in een huwelijk kunnen worden. Samen leven kan onverdraaglijk worden. Als dat zo is, zegt Mozes, is het niet goed wanneer die mensen bij elkaar blijven.  Er moet voor een dergelijke situatie een juridische mogelijkheid worden voorzien.   

Maar er wordt vastgesteld dat die mogelijkheid misbruikt wordt. Soms verstoot een man zijn vrouw omwille van een bagatel. Het is ook onrechtvaardig dat alleen de man een scheidingsbrief kan uitvaardigen. Vrouwen zijn na een scheiding ook veel kwetsbaarder dan de mannen. Voor de vrouw is het huwelijk een bescherming voor de seksualiteit, voor de kinderen en voor het dagelijkse onderhoud.  Toch laat Jezus de regeling van Mozes toe. “Jullie vraagt naar Gods wil? Deze regeling is een toegeving! Wanneer een man daar lichtvaardig gebruik van maakt en zijn vrouw daarbij schaadt, handelt hij niet naar Gods wil. Wat God werkelijk wil staat in het scheppingsverhaal: “”Vanaf het begin van de schepping heeft Hij hen mannelijk en vrouwelijk gemaakt.”

Daarmee herinnert Jezus aan de grootste onderscheiding van de mens: Gods evenbeeld te zijn. Man en vrouw zijn samen Gods evenbeeld. De vrouw is evenwaardig en heeft dezelfde rechten als de man. Op die basis moeten ze met elkaar omgaan. En dan citeert Jezus nog een zin uit het scheppingsverhaal: “Daarom zal een man zijn vader en moeder verlaten en zich hechten aan zijn vrouw, en die twee zullen één zijn.”  

Beste vrienden, Jezus neemt het hier duidelijk op voor de liefde! En daar gaat het toch om tussen man en vrouw, om de liefde! In die liefde licht het evenbeeld van God op. Zo moet het zijn! Ze zijn nu niet meer twee, maar één vlees! En wat God zo samen heeft gevoegd, dat mag de mens niet scheiden.”  Jezus pleit voor een levenslange bond als beschermplaats voor de liefde. De toelating tot scheiden in geval van mislukking is ondergeschikt. Maar als dusdanig laat Hij het ook gelden zoals Mozes – als uitdrukking van Gods barmhartigheid.

Jezus geeft een ondubbelzinnige waardering: Een goede relatie, gedragen door liefde en onderlinge saamhorigheid is door God gewild. Zowel in het huwelijk tussen man en vrouw, alsook in andere samenlevingsvormen  tussen de geslachten. Een liefdevolle, voltijdse binding tussen twee mensen voldoet aan Gods wil. Op anderen volledig kunnen vertrouwen, zonder enig voorbehoud, samen blijven “in goede zowel als in slechte tijden” – dat is het wat god wil. Dat is een doel, een vorm die niet mag worden opgegeven, omdat ze de mensen ook deugd doen: de partners, de kinderen, de verschillende generaties.  Iedereen verlangt naar die ene grote liefde: Jij helemaal, ik helemaal, wij beiden voor altijd!!

Maar het is, toen en ook nu nog, een realiteit, dat de mensen dat mooie en veeleisende doel niet altijd bereiken. Voor die menselijke realiteit van het mislukken moet er ook een menselijke regeling mogelijk zijn.

Jezus heeft geen hart van steen, de farizeeën ook niet, maar de kerk in haar omgang met gescheiden mensen heeft dat dikwijls wel.  Die mensen, die dikwijls vertwijfeld zijn, die onder hun mislukking en hun schuld lijden, die zichzelf verwijten maken en de gevolgen van hun handelen moeten dragen, ze heeft die mensen niet alleen bijstand ontzegd, maar ze bovendien ook nog gestraft.     

Het zou goed zijn wanneer de kerk de jonge paartjes niet alleen zou trouwen, maar hen in crisissituaties ook hulp zou aanbieden om te kunnen begrijpen wat er gebeurt en daar samen uit te leren.  Niet alleen de eis vooropstellen dat huwelijken bestendig moeten houden, maar waar nodig ook steunend, aanvaardend en pastoraal aanwezig zijn. Dat ze zich mee verheugt met diegenen die hun ganse leven gelukkig samen blijven, maar ook een open atmosfeer schept waarin ook gescheidenen, alleenwonenden en koppels in andere levensvormen zich aanvaard weten.    

Zo verschillend als het op het eerste gezicht lijkt, zijn we niet. God houdt van ons en aanvaardt ons zoals we zijn, ook met de brokstukken en de beschadigingen die we in ons leven hebben opgelopen.   

Daarom:

  • Wees dankbaar wanneer je gelukkig getrouwd bent.

  • Indien je, ondanks moeilijkheden, toch aan je huwelijk vasthoudt, dan heeft die houding ook een goede waarde.

  • Indien je huwelijk in volle crisis is, probeer dan de onderliggende reden te vinden en te begrijpen. Zoek steun om, indien enigszins mogelijk, toch te proberen jullie liefde voor elkaar te redden.

  • Indien je huwelijk toch mislukt is, weet dat God je, in zijn oneindige barmhartigheid, je graag blijft zien en je aanvaardt zoals je bent.

    God aanvaardt elke mens van goede wil, Hij aanvaardt ons in al onze verscheidenheid, met al onze onvolkomenheden, Hij aanvaardt ons zoals we zijn.

    Amen