Evangelieprikje 2015

Als iemand uit onze familie of uit onze buurt het haalt tijdens een sportwedstrijd of een andere talentenjacht, dan zijn we er over het algemeen zeer trots over. Ook al komt jaloezie ook vlug om het hoekje kijken, bij de meesten is er toch fierheid als “één van ons” het maakt en daardoor een belangrijk persoon wordt. Dan vinden sommigen zelfs dat ze onze algemene kennis moeten uitbreiden met hoe X of Y was tijdens zijn jeugd, in de klas, in het voetbal, enz .... . We kunnen dat dan nalezen in wat we de gespecialiseerde pers kunnen noemen. Van die fierheid en bewondering is weinig te vinden bij de buren en de familie van Jezus en bij uitbreiding ook niet bij die van andere profeten. Waarom? Waarschijnlijk voer voor psychiaters om daar wetenschappelijk accurate antwoorden op te geven. Ik stel gewoon vast dat door wat Jezus zegt of doet Hij blijkbaar niet langer één van ons is. Jezus doet of zegt dingen waarvan de meesten zich niet kunnen voorstellen dat ze dat ook wel zouden kunnen. Hij lijkt te spreken en te handelen op een ander niveau en onderscheidt zich zo – ongewild, denk ik – van zijn tijdgenoten. Bovendien is Jezus niet alleen bekend, Hij durft mensen ook oproepen om anders te leven, Hij durft hun leven in vraag stellen. Een bekend voetballer of een gekende artiest stelt ons leven niet in vraag, Jezus durft dat wel. En dan krijg je natuurlijk de reactie “wie denkt Hij wel dat Hij is?”. Als we er goed over nadenken, is het nog altijd zo. Zo lang het evangelie in ons kraam past en onze levensstijl bevestigt, is er geen probleem. Maar als de pastoor of een andere gelovige ons confronteert met radicalere teksten, dan is het meestal ook nog: “waar haalt die het recht vandaan om zo te spreken?” Dit evangelie is dus eerst en vooral een oproep om even stil te staan bij wie die Jezus-figuur voor ons is. Mag deze Jezus ons leven in vraag stellen , een bepaalde richting geven of mag Hij enkel spreken als Hij dingen vertelt die wij willen horen? Een belangrijke vraag, denk ik.

Maar ze zegt ook nog iets over geloven vandaag. Wie vandaag probeert als christen te leven, wordt met zijn levensstijl ook een vraag aan de anderen. Mensen met een andere overtuiging kunnen dat niet altijd plaatsen en menen dan in de houding van christenen te ontdekken dat “ze zich beter wanen dan anderen”. Beter wordt hier helaas verkeerd gebruikt, het gaat namelijk – dat hoop ik toch – over “anders”. In die zin worden christenen soms ervaren als “raar” en worden ze niet meer gezien als “één van ons”. Dat geldt natuurlijk niet voor alle mensen, de meeste mensen hebben er gelukkig geen probleem mee dat een christen anders leeft en denkt dan een ander.

Belangrijk voor het evangelie dat we vandaag lezen is dat Jezus dit probleem erkent, maar dat Hij het meteen ook plaatst én dat het Hem niet tegenhoudt te zeggen en te doen wat Hij wou zeggen en doen. Het gaat er Hem namelijk niet om dat Hij populair wordt in eigen streek of dat alle mensen Hem graag zouden hebben, neen, Hij heeft een Blijde Boodschap te verkondigen. Hoewel het om een Blijde Boodschap gaat, is het voor sommigen een zeer confronterende boodschap die ze niet altijd als Blijde Boodschap ervaren. Wie vandaag christen wil zijn, moet dus niet proberen anderen naar de mond te praten of zijn geloof weg te moffelen. We worden geroepen te getuigen van Gods liefde voor de mens, maar we moeten erkennen dat onze relaties het soms moeilijk maken om daar authentiek in te zijn. Hoe dikwijls krijg ik niet alle zonden van de Kerk over mijn hoofd als ik gewoon aan mensen vertel dat ik gelovig ben? Men heeft het lastig met mensen die spreken in naam van een God én die dan ook nog dingen durft vragen die ingaan tegen de tijdsgeest. Het is belangrijk dat te erkennen als gelovige, het kan bepaalde frustraties isschien voorkomen. Langs de andere kant, het is ook goed te beseffen dat het niet evident is om aan te nemen dat  iemand spreekt namens God. IS en andere fundamentalisten zeggen ook dat ze namens God spreken, wie zegt er dat ze dat niet doen? Het is daarom belangrijk ons te blijven verdiepen in het lezen van de Bijbel en het onderhouden van het gebed. Dat lost niet alle problemen op, maar ik ben er van overtuigd dat het ons kan helpen om de echte profeten te onderscheiden van de valse. Die valse profeten vullen God bijvoorbeeld in als wraak en niet als Liefde. Dat lijkt me een goed referentiepunt om uit te maken of iemand namens God of namens iets of iemand anders spreekt.