Ja, zegt God, als je alles zelf in handen wilt houden, zoals de muis van de computer, ja dan zal het moeilijk worden. Kun je dan echt alleen maar rekenen op je eigen deskundigheid en invloed. Heb je echt geen plaats meer voor wat liefde en overgave. Mag ik dan echt geen God meer zijn voor jullie en jullie bijstaan, jullie toerusten met Mijn Geest? Niet te verwonderen dat er zoveel angst heerst bij jullie. Jullie hebben huizen voor Mij gebouwd, kerken noemen jullie dat, en jullie hebben mij daarin opgesloten. Ik ben bijna in een vergeetput terechtgekomen. Waarom hebben jullie angst voor Mij?
Ik wil bij jullie wonen. Ik wil mijn tent opslaan te midden van jullie. Daarom herhaal ik mijn vraag: mag ik opnieuw mens worden onder jullie?
Wil je weer openstaan voor het wonder, beschikbaar blijven voor een onverwachte opdracht in heel gewone omstandigheden. Wil je weer de smaak te pakken krijgen van de echte levenskunst?
Ik, zegt God, kan jullie bevrijden van jullie huidige vijanden. Ik kan nieuw leven scheppen, daar waar jullie het al lang hebben opgegeven. Ik kan jullie helemaal doordringen, zodat je het voelt kriebelen tot in de toppen van je vezels. Je zult me weer leren zien in de meest gewone, profane dingen van het leven. Je zult weer leren voelen hoe ik jullie draag met mijn geest.
Ja, zelfs een ziekte, een tegenslag, een blijde meevaller of een groot geluk... zul je weer kunnen beleven als een boodschap van Mijnentwege. Als een dienstmaagd die zegt: mij geschiedde naar uw woord.
Loslaten en opnieuw vertrouwen en je toevertrouwen. Ja, Ik wil mens worden, en jij kunt opnieuw weer wat méér mens worden, want voor God is niets onmogelijk. Amen.