Voorbij het graf

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 233 niet laden
Jezus' levenseinde roept heel veel vragen op. Neem bijvoor­beeld de omstandigheden waarin Hij gestorven is. Hoe is het zover kunnen komen? Wat heeft mensen bezield om Hem te­recht te stellen, terwijl ze toch wisten dat Hij onschuldig was? Waarom heeft Hij het zelf allemaal laten gebeuren? Zelfs als we een afdoend antwoord zouden kunnen geven, blij­ven nog twee reeksen vragen pal overeind.

De eerste reeks heeft met God te maken. Waarom liet Hij dit gebeuren? Waarom heeft Hij niet ingegrepen? Was het dan toch zijn wil dat zijn welbeminde Zoon op die manier zou sterven? Wilde Hij misschien... bloed zien vloeien?
De tweede reeks heeft met onszelf te maken. Het mag dan waar zijn dat Jezus al weldoende rondging en de Blijde Bood­schap verkondigde, wat hebben wij daar nu nog aan? Als het toch allemaal op het kruis te pletter loopt, is het dan niet ho­peloos naïef Hem nog te willen navolgen? En als we niet om dat kruis heen kunnen, in welke zin is daarin dan redding ge­legen? Hoe kan de dood van Jezus voor ons een goede zaak zijn?

Die vragen zouden voorgoed onbeantwoord blijven, als er na Golgota niets meer gebeurd zou zijn. Er is wel iets gebeurd, totaal onverwacht, hoewel Jezus er voor zijn dood al toespe­lingen op gemaakt had. De gekruisigde leeft, Hij is verrezen en aan zijn leerlingen verschenen. Het graf waarin Hij was neergelegd, is leeg. Dat is het eensluidende getuigenis van de eerste christenen. Pasen is Gods antwoord op die twee reek­sen vragen. Een vreemd antwoord, anders dan wij spontaan zouden verwachten. Zo is God. Hij komt geen uitleg geven. Hij doet iets. Hij wekt de gekruisigde tot leven.

Wat zegt dat over God? Dat Hij anders is dan wij denken. Wij hadden verwacht dat Hij vanuit zijn almacht Jezus' beu­len zou tegenhouden. Dat heeft Hij, tot ergernis van de getui­gen, niet gedaan. Hij tovert het lijden niet weg. Wij kunnen daarom kwaad op Hem worden, maar dat verandert niets aan de zaken. God kiest een heel andere weg. Hij treedt in ons bestaan binnen om het helemaal door te maken, tot in de diepste ellende van de wereld. Tot op Golgota. Waar alles ten onder gaat, waar wij niets meer kunnen doen, daar staat God niet voor schut. Daar brengt Hij het leven, voorgoed en onver­woestbaar. Jezus heeft zichzelf op het kruis toevertrouwd aan die God, die machtiger is dan de absurde dood. Hij durfde zelfs aan zijn leerlingen te vragen dat ook zij hun kruis zouden op­nemen om Hem te volgen.

Neen, God neemt het kruis niet van ons weg, hoezeer wij dat ook verlangen en vragen. Maar daar laat Hij ons niet al­leen. En dat is onze redding. Voorbij Golgota daagt het licht van Pasen. Het stelt ons in staat om het leven te aanvaarden zoals het op ons afkomt. De vreugde van Pasen is geen gemak­kelijke euforie. Ze is bestemd voor mensen die het leven en zijn beproevingen kennen. En weten dat God hen ook daar niet in de steek laat...