De eerste reeks heeft met God te maken. Waarom liet Hij dit gebeuren? Waarom heeft Hij niet ingegrepen? Was het dan toch zijn wil dat zijn welbeminde Zoon op die manier zou sterven? Wilde Hij misschien... bloed zien vloeien?
De tweede reeks heeft met onszelf te maken. Het mag dan waar zijn dat Jezus al weldoende rondging en de Blijde Boodschap verkondigde, wat hebben wij daar nu nog aan? Als het toch allemaal op het kruis te pletter loopt, is het dan niet hopeloos naïef Hem nog te willen navolgen? En als we niet om dat kruis heen kunnen, in welke zin is daarin dan redding gelegen? Hoe kan de dood van Jezus voor ons een goede zaak zijn?
Die vragen zouden voorgoed onbeantwoord blijven, als er na Golgota niets meer gebeurd zou zijn. Er is wel iets gebeurd, totaal onverwacht, hoewel Jezus er voor zijn dood al toespelingen op gemaakt had. De gekruisigde leeft, Hij is verrezen en aan zijn leerlingen verschenen. Het graf waarin Hij was neergelegd, is leeg. Dat is het eensluidende getuigenis van de eerste christenen. Pasen is Gods antwoord op die twee reeksen vragen. Een vreemd antwoord, anders dan wij spontaan zouden verwachten. Zo is God. Hij komt geen uitleg geven. Hij doet iets. Hij wekt de gekruisigde tot leven.
Wat zegt dat over God? Dat Hij anders is dan wij denken. Wij hadden verwacht dat Hij vanuit zijn almacht Jezus' beulen zou tegenhouden. Dat heeft Hij, tot ergernis van de getuigen, niet gedaan. Hij tovert het lijden niet weg. Wij kunnen daarom kwaad op Hem worden, maar dat verandert niets aan de zaken. God kiest een heel andere weg. Hij treedt in ons bestaan binnen om het helemaal door te maken, tot in de diepste ellende van de wereld. Tot op Golgota. Waar alles ten onder gaat, waar wij niets meer kunnen doen, daar staat God niet voor schut. Daar brengt Hij het leven, voorgoed en onverwoestbaar. Jezus heeft zichzelf op het kruis toevertrouwd aan die God, die machtiger is dan de absurde dood. Hij durfde zelfs aan zijn leerlingen te vragen dat ook zij hun kruis zouden opnemen om Hem te volgen.
Neen, God neemt het kruis niet van ons weg, hoezeer wij dat ook verlangen en vragen. Maar daar laat Hij ons niet alleen. En dat is onze redding. Voorbij Golgota daagt het licht van Pasen. Het stelt ons in staat om het leven te aanvaarden zoals het op ons afkomt. De vreugde van Pasen is geen gemakkelijke euforie. Ze is bestemd voor mensen die het leven en zijn beproevingen kennen. En weten dat God hen ook daar niet in de steek laat...