Pasen

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 233 niet laden
De schelpjes waarmee we de kinderen hier dopen, krijgen een plaatsje in onze kerk, vooraan rechts. Aan de andere kant, daar­tegenover, hangen de gedachteniskruisjes van de mensen die in de voorbije tijd gestorven zijn. In de schelpjes en op de kruisjes staan hun namen, zoals die ook geschreven staan - zo belijden wij - in de palm van Gods hand.

Ons leven, dat we maar te leen krijgen, speelt zich af ‘tussen schelpje en kruis', tussen geboren worden en sterven. Twee keer worden we de kerk in gedragen: aan het begin en aan het eind.

Met Kerstmis vieren we hier een begin: de geboorte van Jezus. Met Pasen vieren we zijn einde. Of beter: zijn voleinding. Met Kerstmis vieren we dat God naar de mensen is gekomen. Met Pasen vieren we dat de mensenzoon naar God gegaan is. De kerstnachtmis vertelt over licht in het donker; de paaswake zingt over licht na het donker. Beide keren spelen vrouwen een hoofdrol: met Kerstmis Maria, die Jezus het leven schenkt. En met Pasen die andere Maria's, die leven brengen in de kring van teleurgestelde mannen. Zij brengen het nieuws dat Jezus is opgestaan uit de dood. En het is dit goede nieuws, dat - toen en vaak nog - wordt afgedaan met ‘beuzelpraat', maar dat christe­nen als een lopend vuurtje aan elkaar hebben doorgegeven: le­ven is op doortocht zijn, is reizen naar een overkant, is gaan van donker naar licht. Dit geloven kan alleen als je leert zien met je hart.

Toen Toon Hermans gevraagd werd of hij wel alleen verder kon na het overlijden van zijn vrouw, zei hij heel verbaasd: ‘Maar ik ben niet alleen. Mijn vrouw is de hele dag bij me. Ze is in de dingen die ik doe. Ze woont hier nog steeds. Ze leeft'. Dit ge­loven kan alleen als je leert zien met je hart.

Kerstmis is herdenken dat God een thuis vond onder de men­sen. Met Pasen vieren we dat de mensen een thuis zullen vin­den bij God. Moge deze vlam van hoop, dit licht van Pasen, in onze harten blijven branden als een niet te doven vuur...