Hemelvaart (1999)

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 201 niet laden
Er is een bekend Frans gezegde: Partir c'est mourier un peu. Dat betekent: vertrekken is een beetje doodgaan. Daar zit heel veel in.
Je hoort vaak verhalen van mensen die een bedrijf opgebouwd hebben, heel hun leven erin gestopt hebben, het is hun leven kun je zelfs zeggen, en dan komt er een moment om met pensioen te gaan, of in de vut, om het over te geven aan anderen. Dat valt hen vaak verschrikkelijk moeilijk. Er gaat dan iets dood in henzelf. En als ze het over kunnen geven aan kinderen dan verzacht dat natuurlijk de pijn een heel stuk. Maar als ze het zomaar aan vreemden moeten over laten dan doet ze dat nog veel meer. Soms gaan mensen er echt een beetje dood aan en moeten ze opnieuw leren leven. Soms blijven mensen terugkijken naar wat geweest is en kunnen ze de draad in het nu maar niet oppakken.
Je komt ook mensen tegen die de grote veranderingen en vernieuwingen in de kerk niet hebben kunnen verwerken. Voor hun gevoel is er veel uit die kerk weggegaan, vertrokken, dat voor hen heel belangrijk was. En nu voelen ze zich in die kerk niet meer thuis, het kerk-zijn is een beetje in hen gestorven maar dat doet ze vaak wel pijn want in hun hart houden ze van de kerk.
Het jammer is dat ze vaak alleen maar terugkijken naar wat ze missen in de kerk, wat er volgens hen bijhoort, terwijl ze niet de kracht hebben, of de moed kunnen opbrengen om opnieuw te leren leven met de kerk nieuwe stijl waarin vaak veel meer van de oude tradities bewaard gebleven zijn dan ze zelf in de gaten hebben.
Opnieuw leren leven, voor die opgave staan ook mensen bij de dood van de partner, vader of moeder en zeker ook van een kind. Dan valt alles even stil. Die kring van mensen om de dode heen sterft een beetje mee. En hoe nauwer je met de overledene verbonden bent, hoe meer je weer moet leren leven. Velen hebben lange tijd nodig om weer te leren leven, om weer zin en inhoud aan hun leven te geven. Sommigen blijven terugkijken naar wat was, de pijn van het gemis overheerst alles en hun leven in het nu staat maar op een heel laag pitje. En als ze weer tot leven komen dan hoor je vaak dat ze zeggen: Jan of Piet of Mien zou het zo gewild hebben, of ons vader of moeder zou willen dat we de dingen zo deden. M.a.w. ze leven op, komen weer in beweging omdat ze niet meer alleen maar terugkijken naar het verleden, maar ook aandacht hebben voor het nu en dat daarbij de overledene een beetje levend bij hen blijft, in hun gedachten, in alles wat ze belangrijk vinden.
Dat precies is Jezus' apostelen ook overkomen. Toen Jezus aan het kruis gestorven was, stierven zij ook een stuk mee. Ze waren verdoofd, teleurgesteld, de fut, het leven was eruit. Het verhaal van de Emmausgangers geeft dat heel mooi weer. Ze keken terug naar wat ze beleefd hadden, ze misten Hem zo, maar hadden geen oog voor de Jezus die op dat moment met hun meetrok. Maar dan zien ze iets, het breken van het brood, dat hen duidelijk maakt: het is niet afgelopen: hij leeft verder, zijn werk gaat door. En steeds meer gaat het gloren voor hen: het gaat door in ons. Wij moeten in beweging komen. En dat deden ze ook met Pinksteren. Ook dit feest van hemelvaart onderstreept dat nog eens.
In de eerste lezing werd vertelt hoe Jezus naar de hemel voer en dat de apostelen Hem nastaarden. Het is weer een vertrekken en dus sterven de apostelen weer een beetje mee. En dan wordt er tegen hen gezegd: wat staan jullie naar de hemel te kijken. En daar klinkt in door: Denk eraan: De werkelijkheid van het leven ligt hier en nu: en hier en nu moeten jullie aan het werk. Diezelfde boodschap klinkt in het evangelie: Gaat uit over de hele wereld en verkondig het evangelie. Jezus blijft leven zolang er nog mensen zijn die van zijn boodschap getuigen.
En zo is de kerk, de Jezus-beweging, op gang gekomen, tot in onze tijd toe, tot in ieder van ons. De boodschap van hemelvaart is ook voor ons actueel: Sta niet naar de hemel te staren, blijf niet stilstaan bij het verleden, staar je niet blind op de toekomst: we leven hier en nu en hier en nu moeten we oog hebben voor de mensen met wie we het leven delen, voor hun lief en leed, hun vragen en noden. Samen kunnen we heel veel doen in die wereld van vandaag. Dan leeft Jezus voort ook in ons.