Eensgezind (2008)

We zijn nu tussen Hemelvaart en Pinksteren. Deze zondag heeft een eigen karakter. Jezus is heengegaan en de Geest is nog niet gekomen. Dit kunnen we ook lezen in de eerste lezing.
Jezus heeft zijn leerlingen de wijde wereld in gezonden. Hoe zullen zij standhouden? De lezingen wijzen de weg.
De eerste lezing valt nog mee, maar de evangelielezing is niet zo eenvoudig.
Wat ik wil doen in deze homilie is zoeken naar het centrale thema en dan eens kijken of we dit in ons leven ook kunnen inbouwen.
Wat komt er terug in de twee lezingen, wat zijn de thema's?
Wachten, bidden en blijven en dit met anderen samen, eensgezind, daar gaat het over in de teksten.

Ons eerste thema dat in beide lezingen aan bod komt is wachten.
In de eerste lezing staat dat de leerlingen verblijf houden in de bovenzaal. Daar wachten zij, zoals Jezus hun had opgedragen, de belofte van de Vader af. Daar wachten zij op de heilige Geest. De negen dagen tussen Hemelvaart en Pinksteren zijn een tijd van wachten en waakzaam zijn. Het is dus geen passief wachten. Het is een zich heel bewust openstellen voor dat wat komende is.
In de evangelielezing is het Jezus die wacht, want het uur is gekomen. Jezus wacht op de verheerlijking, Jezus wacht om naar zijn Vader terug te keren.
En hoe zit het in ons leven?
Kunnen wij ons openstellen voor het nieuwe, het verfrissende? Waakzaam zijn voor wat ons gegeven wordt. Vertrouwen blijven hebben. In de eerste plaats vertrouwen in onszelf, maar ook vertrouwen in de ander én vertrouwen in het leven. En dit, samen met anderen, eensgezind.

In beide lezingen is er sprake van bidden, het tweede thema.
In de eerste lezing lezen we dat de leerlingen eensgezind volharden in het gebed.
En in de evangelielezing bidt Jezus tot de Vader voor zichzelf, voor zijn leerlingen en voor alle gelovigen. De tijd van wachten is dus geen tijd van leegte, maar een tijd vol van aandachtig verwijlen bij God en bij de mensen, een tijd van bidden om de Geest.
En hoe zit het bij ons?
Bidden is soms ver weg uit ons leven. Het gaat allemaal zo snel, de druk is zo groot, zoveel te doen, zoveel werk... Maar bidden is ook stilvallen, het rustig maken, tijd maken om in stilte bij onszelf te zijn. Eigenlijk gaat het om voedsel voor onze geest, zo noodzakelijk in ons soms zo drukke bestaan. Bidden is ons ook overgeven aan God, zijn aanwezigheid en zijn aanmoedigingen voelen. Als we dit met anderen kunnen doen, is dit echt een geschenk.

Het derde en laatste thema dat in beide lezingen ter sprake komt: blijven.
Blijven in de betekenis van ‘niet weggaan', maar ook ‘doorzetten', ‘kiezen voor'.
In de eerste lezing verblijven de leerlingen in de bovenzaal, ze blijven eensgezind volharden in het gebed. Ze kiezen ervoor om niet te vluchten, maar samen steun te zoeken bij elkaar en bij God.
In de evangelielezing bidt Jezus voor zijn leerlingen, die ‘in de wereld blijven', opdat zij in eenheid verbonden mogen blijven met elkaar, met Jezus en met God. De leerlingen blijven in de wereld. Zij hebben hier nog een taak te volbrengen. Ze kiezen ervoor en geven niet op.
En wij? Kunnen wij eensgezind ‘blijven'?
Niet vluchten, maar samen blijven. Zoeken naar oplossingen. Samen moeilijkheden aanpakken in respect voor elkaar. Kiezen om te doen wat Jezus ons geleerd heeft. Niet opgeven, doorgaan in dat wat goed is voor ons en voor de anderen. Blijven is ook ‘trouw blijven aan jezelf', niet van jezelf vervreemden, maar goed blijven voelen wie jij bent en wat jij nodig hebt om jouw bijdrage aan de maatschappij te kunnen leveren.

Wij zijn geboren als vrije mensen, wij kunnen dus op elk moment kiezen of we iets doen met deze thema's of niet. Daarom zou ik willen eindigen met een zin die ‘Gandalf' heeft gezegd in de film ‘The Lord of the Rings':
We hebben enkel te beslissen wat we doen met de tijd die ons gegeven is.