Vrees niet

Lieve mensen,

We hebben het allemaal gezien en gehoord, Jan heeft het 14 dagen geleden ook al aangehaald, we konden er niet onderuit, Nelson Mandela, is gestorven!

Een heel bijzondere leider, de spilfiguur tegen het apartheidsregime, een moderne Profeet, noemde Jan het!

En lang vóór hij gestorven was, sinds Mandela niet meer in het openbaar verscheen en het wat stiller werd rondom hem, hebben goede vrienden en medestrijders tegen apartheid, de handen in elkaar geslagen om zijn levenswerk levendig te houden…

En zie, reeds deze week ging een film, als autobiografie van deze man, de bioscopen van Londen in!

Zo verging het ook Jezus, twee eeuwen geleden!

Enkele jaren nà Zijn dood, schreven zijn beste vrienden en medestanders, de evangelisten, Zijn levensverhaal neer, om het levendig te houden… En niet alleen in de streek van Galilea, of in Betlehem, of in Nazareth, of Jeruzalem werd dit verhaal verteld, neen, over gans de wereld werd het verspreid, zodat ook wij het vandaag nog zondag na zondag doorvertellen aan elkaar…

Vandaag lezen we, zien we, dat Jezus voor zijn vrienden en medestanders  zo een bijzonder man was, dat het niet anders kan, dan dat Hij vanaf zijn geboorte al in een bijzonder daglicht werd gezet!

Om uit te drukken hoe deze Man van Godswege aan de wereld gegeven was, beschreven zij Zijn leven al met die bijzondere ontvankelijkheid, zowel bij Maria als bij Jozef! Vruchtbaarheid was in die tijd, zowel in huis als in de stallen, een domein dat uitsluitend de godheid toebehoorde, het was een waar godsgeschenk..

Wij leven nu wel in een totaal andere tijd. Voortplanting is wetenschap geworden en vruchtbaarheid hebben we onder controle, zelfs meer dan dat: want zovele mensen worden vandaag geholpen door ‘in vitro inseminatie’…

En iedereen van ons, die in de familie- of vriendenkring een koppel kent dat met deze wetenschap geholpen is, weet wat een verschrikkelijk moeilijk weg, ja zelfs lijdensweg, deze mensen moeten gaan…

Met dit evangelie durf ik zelfs zeggen, ze gaan de weg van Jozef en Maria.

Het gaat in het evangelie over  twee mensen die mekaar liefhebben, die in hun plannen gestoord worden door een zwangerschap en niet kunnen geloven dat dit feit past in Gods plan, dat dit gebeuren van God uitgaat.

Maar ook vandaag gaat het altijd over twee mensen die elkaar liefhebben en wiens plannen gestoord worden door een zwangerschap. Ook vandaag stellen deze lieve mensen de vraag,: “Waarom moet ons dat overkomen? Is dat Gods plan met ons, is dat het leven?…

Jozef gaat door veel slapeloze nachten en weet niet hoe hieruit te komen… tot hij zich durft overgeven aan Gods bevrijdend woord: "Ge moet niet bang zijn, volg de weg van uw hart.." Pas dan krijgt hij een totaal ander uitzicht: nooit gedacht, nooit vermoed.

Ook al die koppels vandaag, die twee lieve mensen die mekaar zo gaarne zien en een gezinnetje willen, moeten door zoveel slapeloze nachten… Pas wanneer ze kunnen geloven in hun artsen, in de vele mensen rondom hen die hen willen en kunnen  helpen, komen ze enkele stappen vooruit.

Pas wanneer ze de pijn van de niet vanzelfsprekendheid, van die nog onvervulde wens,  een beetje kunnen aanvaarden als de enige weg om hieruit te geraken groeit er een ommekeer, groeit er vertrouwen en geloven dat ook zij eens hun kindje in hun armen mogen nemen, wiegen en koesteren… Dan groeit stilaan het vertrouwen met de woorden “ge moet niet bang zijn en durven ze hun hart te volgen”… dàn kunnen ze er tegenaan en trekken ze verder op de nog ongebaande weg vol van hoop!

Die ommekeer bij Jozef, kan ook onze ommekeer zijn.

Lieve mensen, bouwen we niet allemaal een beetje onze zekerheden op wetenschap, lopen we niet allemaal wat in het gareel van de rationaliteit: zoveel moet wetenschappelijk verantwoord zijn, zoveel willen we onder controle hebben, zovele risico’s willen we goed verzekerd zien.

En dan komt er plots een onverwacht gebeuren!

Door een reorganisatie op het werk krijgt Mama haar C4, of Papa doet een beroerte met een halfzijdige verlamming als gevolg.

In ieder geval iets dat niemand had voorzien. Iets waarmee niemand rekening had  gehouden. Onze zekerheden zijn plots geen zekerheden meer. Onze wereld stuikt in mekaar.

Gaan ook wij dan niet door vele slapeloze nachten? Gaan we dan ook niet bang zijn, verdrietig en teneergeslagen? Tot we zien en voelen, hoe we geholpen door de vele goede mensen om ons heen, door deze pijn geraken….

Artsen , verpleegkundigen, verzorgende, psychologen, brengen ons op de hoogte, helpen ons te begrijpen wat er allemaal gebeurd in het ziekenhuis met onze man of met de beroerte die heeft toegeslagen…

Buren en vrienden branden kaarsen, iemand die naar Lourdes gaat brengt een flesje wijwater mee… zelf beginnen we terug een kaarsje te branden, bidden en smeken we ’s avonds in alle stilte om werk of om genezing…Op die momenten betrappen we ons erop hoe we ons tot God durven keren en durven luisteren naar zijn boodschap: "Vrees niet”.

Zo heb ik honderden mensen ontmoet in het revalidatieziekenhuis. Mensen die midden hun grootste tegenslag vroegen om voor hen te bidden, mensen die vroegen om hen op te halen voor de zondagsmis, mensen die de advent terug gingen beleven en elke bezinningstekst onder hun kopkussen legde om het tientallen keren te herlezen om God met hen te weten, om niet alleen die moeilijke weg te moeten gaan…

“Vrees niet”, de woorden die God sprak via een engel, vóór Jezus geboorte, tegen Maria en Jozef.

 “Vrees niet” waren ook de eerste woorden van Jezus, aan zijn vrienden, de apostelen, in de verschijningsverhalen nà zijn dood…

“Vrees niet” “heb vertrouwen”, als ik er nog niet ben, of wanneer ik gestorven ben en niet meer bij jullie… Je hoeft de weg nooit alleen te gaan zegt God. “Ik zal er zijn” was m’n naam en is nog altijd m’n naam!

“Heb vertrouwen” Ik wil je innerlijke Kracht zijn opdat je deze moeilijke weg ten einde toe zou kunnen gaan, omdat je terug een gelukkige goede mens zou zijn… Zo hebben wij met Jezus, onze zo bekommerde God mogen leren kennen.

  “Laat warm en stil de kaarsen branden heden,

    die Gij hier in ons duister hebt gebracht,

    breng als het kan ons samen,

    geef ons vrede.

    Wij weten het,

    Uw licht schijnt in de nacht.

    …Zo zal ik deze dagen met u leven en

    met u binnengaan in 't nieuwe jaar.” D.Bonoeffer

Inspiratie preek: Manu Verhulst